Tagarchief: ondernemen

De treurigheid van de beurs

Ik ga het nu hebben over een onderwerp waar ik op zichzelf weinig ervaring mee heb, maar wel een mening. Of laten we zeggen: eerder een gevoel. En het gevoel werd weer getriggerd door een blog van Pieter Maessen op Ruimtevolk.nl. Een beschouwing op de beurs Provada voor vastgoedprofessionals, en dan met name op het aandeel van de overheden in dat evenement. Licht cynisch, licht zuur. Maar wel raak, volgens mij.

Provada

Ik ben nog nooit op de Provada geweest, dus mijn mening is gefundeerd op basis van referenties. Ik ben er wel heel dicht bij in de buurt geweest, vorig jaar, op een meter of twintig van de ingang. Was ik, na de lange treinreis naar Amsterdam, bang om naar binnen te gaan? Allerminst. Maar ik had een workshop in het tegenoverliggende gebouw, en dus kwam ik erlangs.

Een gevoel van treurigheid overviel mij toen ik de blauwe maatpakken en gemantelrokte vrouwen een voor een het congrescentrum in zag lopen. Dieptepunt van de crisis in de bouw, je bedrijf loopt op zijn tandvlees, niemand wil of kan iets, en dan moet het daarbinnen gaan gebeuren. Óf je staat in je eigen stand en ziet de een na de ander voorbij schuifelen, of je bent zelf een schuifelaar op zoek naar contacten, handen om te schudden of een kaartje in te schuiven. Iedereen heeft er eigenlijk hetzelfde doel (geld verdienen aan de ander), maar volgens mij wil lang niet iedereen daar zijn. Ik in ieder geval niet.

Lol

Laat ik niet de indruk wekken dat ik op een of andere manier neerkijk op degenen die wel naar zo’n beurs toe gaan. Dat mag allemaal, en er zullen ongetwijfeld mensen zijn die plezier en inspiratie uit de dag halen (aan de tweets te zien is dat zo). Maar ik vraag me af of er niet iets te verzinnen is dat hetzelfde effect heeft, maar dan met meer lol. Voor mij dan. Die voorbeelden zullen er ongetwijfeld zijn, en daar ben ik dan graag een keer bij.

Tot die tijd vrees ik dat ik een beetje vermijdend gedrag vertoon als het gaat om beursbezoek. Misschien zakelijk een slechte zaak, maar ik wil toch ook nog altijd dat wat ik doe, gebeurt vanuit een goed gevoel.

Ach, het is maar een mening.

“Dat is voor jou toch aftrekbaar?”

In een van mijn vorige blogs had ik het over een vooroordeel ten opzichte van ‘de ondernemer’. Deze keer aandacht voor misschien nog wel een grotere misvatting: de misvatting dat ondernemers alles kunnen betalen, omdat ze het toch wel kunnen aftrekken van de belasting. Echt heel wonderlijk.

Nieuwe computer

Een nieuwe auto, een printer, een sponsorschap, een lunch of dinertje. “Betaal jij dat maar, want dat kun je aftrekken.” Daarmee de suggestie wekkend dat het helemaal niks kost. Hoe moet ik me dat voorstellen? Dat er bij de kassa van de Media Markt iemand van de Belastingdienst op je staat te wachten om die nieuwe computer handje contantje te vergoeden? “Proficiat, u bent een ondernemer, en daarom mag u dit gratis meenemen.” Nee, natuurlijk werkt het zo niet! Alles moet gewoon betaald worden, hoor. En als je het niet hebt op dat moment, dan heb je het niet.

Het ondernemersvoordeel komt later, als een deel van de winst niet belast wordt omdat je de gemaakte kosten er eerst van af mag halen. Het gaat dan dus over procenten van de kosten die gecompenseerd worden doordat je minder belasting betaalt – soms wel twee jaar nadat je bij de Media Markt bent geweest. Begrijp me goed: mij hoor je zeker niet klagen dat het bestaat, het is fijn dat het er is. Het is een belangrijk voordeel dat we hebben. Maar de beeldvorming dat je als ondernemer alles maar kunt betalen wekt op zijn minst verbazing.

Eigen schuld

Nu moet ik zeggen: het is niet geheel te wijten aan alle andere mensen dat er zo tegen het ondernemerschap aangekeken wordt. Ik denk dat ik er -toen ik nog een eenvoudige hardwerkende ambtenaar was- ook wel eens zo over gedacht heb. Maar hoeveel ondernemers kennen we ook niet, in ieder geval in het verleden, die een week na hun bezoek aan de Kamer van Koophandel die hagelnieuwe personenauto of fonkelende bus de oprit op reden? En dan zélf zeiden dat ie ‘toch aftrekbaar was’. De crisis heeft dit fenomeen wel een beetje naar de achtergrond verdrongen, en ik denk dat dat goed is.

Ook een ondernemer moet uiteindelijk gewoon zijn spulletjes betalen. Dat is althans mijn eigen ervaring. Maar als ik het fout zie en er zijn ondernemers die gratis kunnen winkelen: ik leer graag van mijn collega’s.

P.S.: Herinner je je mijn blog van 2 mei nog over het ‘gratis advies’? De betreffende bijna-klant kon mijn opstelling dusdanig waarderen dat ik enige dagen later een leuke bon in mijn brievenbus aantrof. Een mooi gebaar.

19 mei 2014

Ben ik wel een echte?

De zin van de week: “Dán ben je ondernemer.” Ik heb nu een paar keer gehoord dat het anders had gemoeten. Dat ik dan meer geld had kunnen verdienen. Dat maakt de echte ondernemer blijkbaar, in de ogen van velen. Ik heb de neiging om te zeggen: dan maar geen echte.

Voorbeeld

Een potentiële klant wilde drie bouwkavels ontwikkelen op zijn perceel. Hij had mij uitgekozen om dat traject te begeleiden, en da’s fijn. Mij oriënterend voorafgaand aan het offertegesprek viel me de grote LPG-cirkel op van het naastgelegen tankstation. Alarmbellen. Je ziet van mijlenver aankomen dat dat een belemmering wordt. Dus ik heb gezegd dat ik allereerst dat even zou onderzoeken, voordat er veel tijd en energie en geld in het project gestoken ging worden. Mijn ingeving bleek helder. De belemmering is op dit moment te groot. Het project gaat voor onbepaalde tijd in de vriezer.

Geld verdienen

Nu kún je zeggen: meneer, ik ga de haalbaarheid van uw plannetje voor u onderzoeken. Je zet alle ins en outs op een rij in een mooi rapportje, plaatjes erbij, the works, om tot de slotsom te komen dat die LPG-cirkel toch wel heel erg vervelend is. Die werkwijze had mij een paar honderd euro opgeleverd. En de klant was een paar honderd euro kwijt geweest. Voor niks. Dat kan toch wel ooit gebeuren natuurlijk, maar als het zo klip en klaar is vind ik niet dat ik dat kan maken. Maar sommigen vinden dus van wel. Het leverde mij de eerste zin van dit stukje op.

Een ondernemer heeft in de ogen van de goegemeente bepaalde kenmerken, en een ervan is blijkbaar dat hij alles zal doen om geld te verdienen. Da’s lekker, ben je net af van de vooroordelerige praat over ambtenaren, krijg je dit.

Ben ik een echte ondernemer? Ik weet het niet. Ik denk dat ik me in ieder geval wel een goede adviseur heb getoond in dit geval. Met oog voor de klant. What goes around comes around, dus ergens zal het me heus nog wel eens iets opleveren.