Mijn blog van 2 september komt weer eens bovendrijven. Samenvatting: om mij heen worden inspirerende, ware dingen gezegd en geschreven over de toekomst. Maar hoe vertaal je dat in actie? Het blijft knagen, die radertjes bovenin blijven op volle toeren werken.

Het wordt anders, het is al anders. Dat slaat op een heleboel terreinen die door de crisis van nu geraakt worden. Energie, voedsel, communicatie, bouwen. Bezoekers van symposia buitelen over elkaar heen om de ene na de andere oneliner de media in te slingeren; dáár wordt het gezegd, dát is het statement van het jaar. Boeken en artikelen zijn er ook genoeg over de transitie naar Het Nieuwe Denken. Van onderop, organisch, duurzaam, socialer, kleinschaliger, slow development, de overheid als stimulator en facilitator (weg met de regisseur!). Het is allemaal zó waar. En nu?

Ik ben met enkele projecten bezig die nog hardnekkig vast zitten in Het Oude Denken. Logisch ook, want we zijn niet anders gewend. Maar ik vraag mij ook sterk af hoe die omslag te maken is. Want het draait natuurlijk allemaal om geld. We kunnen alle oude machinefabrieken wel volstoppen met creatievelingen, of lekker de tijd nemen om met de volledige goegemeente nieuwe bestemmingen te bedenken voor een oude school, of het ‘gewoon maar laten gebeuren’ in een gebied, maar er is natuurlijk wel iemand die hierbij zijn geldelijk verlies moet nemen. Althans, op de korte termijn.

En daar zit hem in eerste instantie wel de crux, denk ik. De mindset moet afgestemd worden op jaren, in plaats van maanden. Daar begint het mee. De rekensom van koop en verkoop is zo gemaakt, en zowat alle partijen werken nog steeds van daaruit. Zowel de ontwikkelpartij als de overheid. Planning? Het moet dan en dan klaar kunnen zijn. We steigeren als het te lang duurt, we worden onzeker en haken af. Zo werkt dat nu eenmaal, wat dat betreft is er nog een wereld te winnen.

Ik ga graag mee in die strijd, want ik ben vóór de nieuwe wereld (voor zover je daar voor of tegen kunt zijn), maar ik leef en werk wel nú. Een mooi vergezicht is goed en belangrijk, maar daar hoort ook actie bij die geworteld is in de hedendaagse werkelijkheid. Het is zoals het is, en zo is het ook. We kunnen wel ergens naartoe willen, maar iedereen moet mee. Dat zal ook mondjesmaat wel gebeuren, maar we zijn er zeker nog lang niet.

Tot die tijd is ook deze tijd weer razend interessant.